اهميت دوست و دوست يابي در زندگي انسان
اهميت دوست و نقش انکار ناپذير دوست و دوست يابي بر کسي پوشيده نسيت.در برخي از روايات يکي از راه هاي شناخت دين و مذهب افراد شناخت دوستان آنان دانسته شده است.
نيز يکي از نخستين راه ها براي قضاوت درباره شخصيت افراد شناخت معاشران و دوستان آنان شمرده شده است.بهره مندي از معاشران خوب در کنار راز داري مساوي با بهره مندي از خير دنيا و آخرت معرفي شده است.در مقابل داشتن دوستان بد قطعه اي از آتش و آفت خير و فضيلت دانسته شده است. همه ما مي دانيم که معاشرت با دوستان بد انسان را ناخودآگاه به سوي بدي سوق مي دهد.
امام علي(ع) مي فرمايند:با انسان هاي بدخواه معاشرت مکن چرا که طبع تو ناآگاهانه از طبع او مي دزدد.
پسر نوح به واسطه معاشرت با دوستان بد خاندان نبوتش گم شد.
بسياري از جوانان زماني که به آنها گفته مي شود با دوستان معتاد و فاسد معاشرت نداشته باشيد در پاسخ مي گويند:((من هرگز به اعتياد و فساد کشيده نخواهم نشد)).اما تجربه نشان داده است که به ندرت چنين اتفاقي مي افتد.
امام علي (ع) در نامه اي به حارث همداني درباره دوست گزيني و انتخاب همنشين به او مي فرمايد: از همنشيني آنکه رايش سست و کارش ناپسند بود بپرهيز که هرکس را از آنکه دوست اوست مي شناسند.
بنابراين دوستان انسان محک خوبي براي شناخت شخصيت او هستند.
يک دوست خوب چه ويژگيهاي بايد داشته باشد....
امام صادق(ع) مي فرمايند:دوستي داراي شرايط و حدودي است.اگر کسي همه آن شرايط را داشته باشدکمال صداقت و دوستي را درد و اگر کسي تنها برخي از آنها را داشته باشد هر چند دوست ناميده مي شود اما کمال صداقت و دوستي را ندارد و اگر کسي هيچ يک از آنها را نداشته باشد چيزي از دوستي ندارد و اصلا نبايد او را دوست ناميد:
?-ظاهر و باطن دوست بايد يکسان باشد.
?-افتخارات دوستش را افتخار خود و شکست هاي او شکست خود بداند.
?-ثروت و قدرت رفتار او را با دوستش تغيير ندهد.
?-چيزي را از دوستش دريغ نورزد.
?-در سختي ها دوست خود را رها نکند.
در روايتي هم از حضرت عيسي نقل شده است و هم از پيامبر اکرم(ص) بهترين دوستان کساني دانسته شده اند که:
?-ديدن آنان انسان را به ياد خدا بيندازد.
?-گفتارشان بر دانش انسان بيفزايد.
?-رفتارشان ياد آخرت را در دل انسان زنده کند.
مصاحبت و دوستي با خردمندان حيات و زندگي روح و جان آدمي بوده است.