زندگی نامه مامستا هیمن
مقدمه
سید محمد امین شیخ الاسلامی متخلص به «هیمن»،فرزند سید حسن شیخ الاسلامی مکری از تبار عارف و دانشمند معروف ما جامی چووری، در بهار سال 1300 شمسی برابر با سال1340 ه ق در یکی از روستاهای مهاباد به نام«لاچین» متولد شد. پس از یاد گیری قرآن مجید و کتب مقدماتی فارسیو عربی، به مهاباد رفت و مدت چهار سال در خانقاه و مدرسه ی جد مادریش شیخ یوسف برهان در سلک طلاب علوم دینی تحصیلات خود را ادامه داد و در همان ایام با «هه ژار»-که آنجا بسر می برد- همدرس و هم صحبت شد و با عقد اخوت و دوستی بست.
بعد ها به دستور پدرش به آبادی«کولیجه» راه یافت و مدت چند سالی نزد ملا احمد فوزی درس خواند. در سنه ی1317 ه ش به خانه ی پدری در آبادی«شیلاناوی» بازگشت. روز ها به کار کشاورزی و زراعت می پرداخت و شب ها تا دیر وقت به مطالعه ی کتب ادبی-از فارسی و کردی- مشغول بود و هر ساله چندین بار به شهر مهاباد آمدوشد داشت؛در این مسافرت ها با رجال شعر وادب آشنا شد و در جلسات ادبی جوانان باذوق آن دیار شرکت جست و اندک اندک در اثر ابراز لیاقت و استعداد،مورد توجه شخصیت های معروف مهاباد،مخصوصا قاضی محمد قرارگرفت.
هیمن در این ایام جوانی برازنده و کار آمد و آگاه، و آشنا به رموز ادبیات کردی و شعر شناس بود و خود نیز شعر می گفت و اشعارش در میان جوانان طرف داران زیادی داشت. پدرش نیز اهل شعر وشاعری بود؛ولی دوست نداشت که فرزندش وقت خود را به سرودن شعر بگذراند؛اما استعداد ذاتی و قریحه ی خدادادی او را به راهی سوق داده بود که به سرچشمه ی زلال ابداع و ابتکار در فنون شعر و شاعری منتهی شود و در سنین بالا اهلیت لقب«شاعر وطنی» را داشته باشد.او راه خود را پیش گرفته بود؛ هر لحظه با شوق و ذوق بیشتر ،گام های فراتر بر می داشت و عقب نشینی و انزوا گیری برای او محال و ممتنع بود.
هیمن در سال 1323 شمسی به عضویت شورای نویسندگان نشریه ی نیشتمان در آمد، که به طور مخفیانه از سوی جمعی از ادبا و شعرای کرد علیه رژیم ستمشاهی انتشار می یافت. در سنه ی 1344 ه ش پدرش دار فانی را وداع گفت و دو سال بعد از آن مادرش نیز-که دختر مرحوم شیخ یوسف برهان بود- در گذشت.
به سال 1347 ه ش به علت مشاهده ی اوضاع نا مطلوب کشور و ستم هایی که از طرف رژیم شاه بر قوم ستمدیده ی کُرد می رفت، خانه و زندگی را ترک گفت و سال ها در بلاد غربت متواری و آواره بود. پس از پیروزی انقلاب ایران به وطن بازگشت و خدمات ادبی و اجتماعی و فرهنگی خود را از سر گرفت؛که از جمله ی آن ها انتشار مجله ی سروه به زبان کردی است که در شهر ارومیه چاپ و توزیع می گردد.
استاد هیمن پس از 65 سال زندگی، بر اثر سکته ی قلبی به تاریخ شب جمعه29 فروردین سال65 شمسی برابر با هشتم شعبان سال 1406 ه ق در گذشت.
آثار چاپ شده ی هیمن :
1.تاریک وروون،دیوان شعر. 2.ناله ی جودایی،شعر. 3.پاشه روک ،مجموعه ی مقالات و اشعار. 4.باز نویس تحفه ی مظفریه از رسم الخط لاتینی به کردی. 5.مقدمه ی رمان قه لای دمدم،اثر عرب شامیلوف. 6.شازده و گدا. 7. هه واری خالیˇ
جمع بندی:
شناسه و هویت هر ملتی شامل فرهنگ و ادبیات آن ملت می باشد. از این رو هر تمدنی دارای هویت و فرهنگ خاص خود می باشد که نشأت گرفته از شیرازه ی فرهنگ و تبادل اجتماعی مردم آن جامعه است.
از این رو در میان ملت کُرد شاعران و نویسندگان بر جسته ای وجود داشته اند و دارند؛که نقش بزرگی را در رشد و فرهنگ و ادبیات مردم کردستان با لاخص و به طور عام کشور ایران داشته اند. شاعران کُرد در زنده نگه داشتن آداب،سنن و فلکور مردم کردستان نقش بسیار بزرگی داشته اند. از جمله در سرودن اشعار کردی و رسم الخط کردی وانتقال آن به مردم زمان خود و بعد از خود داشته اند. هم چنین توانسته اند آن را به سایر اقوام ایران نشان دهند و در رشد فرهنگی کشور چشم گیر است.
از شاعران و نویسندگان نامی کردستان ایران می توان به استادان« هه ژار و هیمن» اشاره کرد که دارای آثار گرانبها و ارزشمندی هستند،که در ایران و منطقه و خاور میانه مورد توجه است. من در این تحقیق به بررسی افکار و عقاید و اشعار این دو شاعر و نویسنده پرداختم.
شعر ماموستا هيمن
(فرميسكي گه ش)
قه ت له دنيا دا نبوو بيجگه ل ناخوشي به شم
مات وداما و وپه شيو وبيكه س و چاره ره شم
سرده ميك ئاواره بووم وماوه ييكيش ده س به سه ر
نه م دي رووي ئاسو وده يي،هه رتووشي گيره و قرقه شم
دابي كوردي وايه ،كه س لا گيري لي قه ماو نيه
بوچي سه ركو نه ي بكه م ليم زيزه ياري مه هو ه شم؟
تيغي بي مه يلي وجه فاي ئه و نازنينه دلره قه
جه رگي له ت كردم به جاريك ئه نجنيويه سينه شم