مقدمه ای بر پیدایش کره زمین و سیاران منظومه شمسی
دانش بشری از چگونگی پیدایش سیارات منظومه شمسی و خصوصا" زمین در چالشی مهم گرفتار شده که در راه یافتن سرنخی علمی و واقعی برای پاسخ به این سوال در تکاپو و تلاش خستگی ناپذیر ره میپیماید و هر موقع نیز که به بن بست میرسد به بیراههء داستانهای از اوهام پناه میبرد و ناچارا" معجونی از مشاهدات صوری و تصورات پنداری و گاهی آمیخته به دلایل منطقی را باهم سرشته و بنام مستندی در قالب نظریه ها و فرضیات علمی تدوین میکند. هر چند این مستند علمی تا حدی حس کنجکاوی بشری را برای نقطه آغازین رویدادها ارضا میکند، اما پذیرش واقع بینانه این مستند ها، دانش بشری را در مسیر انحرافات علمی قرار میدهد. یکی از شاخه های دانش بشری که از تبعات چنین انحرافاتی بشدت رنج می برد، علم زمین شناسی است. اگر چه دانش زمین شناسی در بسیاری از موضوعات اکتشافی به لطف ابزارها و تکنولوژی ماشینی به کشفیات گوناگونی نایل شده و توانسته رخدادهای زمین ساختاری متنوعی را کشف و شناسایی کند، اما علت وعلل وقوع بسیاری از این پدیده ها هنوز در تارپودی از ( شایدها و اگرها و احتمالها ) محصور و ناشناخته مانده است مانند( علت وقوع زلزله ها ، پدیده های متنوع آتشفشانی و منشا پیدایش میدان مغناطیسی زمین و علت واژگونی های قطبین مغناطیسی، تا تغییرات پدیده های عصر یخبندان و ...) من در این وبلاگ حاصل مطالعات خود را به گونه ای تدوین میکنم که بتوانم مستندی علمی محکمی را پایه گذاری کنم که از کل به جز و از جز به کل برسم و هر مرحله ای پایه و اساس علت و علل بسیاری از رویدادهای زمین ساختاری را با استناد به مهمترین قوانبن شناخته شده در علم فیزیک به اثبات برسانم.
به گفته زمین شناسان تاریخچه پیدایش عمر کره زمین بالغ بر 4.578 میلیارد سال تخمین شده مهمترین فرضیه برای تشکیل زمین اینست که زمین در ابتدا در اثر ابرهای خورشیدی بوجود آمد در اینجا منظور از ابر خورشیدی یا نیبولا، توده انبوهی از گاز های داغ و ذرات غبار ریزیست که پس از تشکیل خورشید در اطراف این سیاره غول پیکر به جامانده بودند این ذرات بخاطر نیروی کشش ستاره های غول پیکر در اطراف منظومه شمسی به همدیگر پیوسته و در فواصل معینی از خورشید قرار گرفته وباعث ایجاد چند سیاره از منظومه شمسی شدند که زمین یکی از آنهاست. اما پس از گذشت 20 میلیون سال کره زمین شکل واقعی خود را بدست آورد که همانند کره ای آتشین و قرمز (جگری)مملو از مواد مذاب بود. بر طبق فرضیه دانشمندان مواد سنگین زمین از قبیل آهن و نکل و غیره در اثر سنگینی تدریجاً بطرف مرکز زمین حرکت نمودند و هسته مرکزی زمین را بوجود آوردند و نیز موادی که کثافت (چگالی) کمتری داشتند به طرف بالا حرکت کرده و پوسته خارجی وسطح زمین را شکل دادند. درهر حال بعد از سپری شدن این مراحل ما گماهای درون زمین آنقدر قوی بودند که مرتباً سطح ضعیف و خشکیده زمین را باز کرده و مواد مذاب خود را بیرون ریختند. این فعالیت ها تا زمان آرامش نسبی زمین ادامه پیدا کرد. خروج مواد مذاب موجب شد مقدار زیادی از گاز ها که در درون زمین محبوس بودند به سطح زمین بیایند و از طریق سطح به طرف ارتفاعات بالا صعود نموده و جو ضخیم زمین یا اتموسفیر را شکل دادند.